O tym, jak zespół wyglądać nie powinien

Dzisiaj trochę o tym, co wolno, a czego nie wolno. Jeśli nie chcesz, żeby twój zespół został automatycznie zaksięgowany w pamięci porządnego słuchacza, jako kolejny rynsztok-indie, warto kierować się pewnymi zasadami.

Zwierzęta w bandach to obecnie jeden z większych przejawów wieśniactwa i, kto wie, czy nie poważnego niedołęstwa w nadawaniu nazw. Ekstremum osiągniemy, gdy artysta do tego wdzieje czapkę pandy i lata, jak tucznik po masarni - dumnie do tego. Bardzo trv, bardzo.
Kilka przykładów, chociaż mówię szczerze, że można by wymieniać w nieskończoność: Panda Bear, Grizzly Bear, The Dodos.
To już nie jest nawet passé. To jest po prostu bezguście.

Nie polecane jest wpierdalanie wszędzie, gdzie się da, epitetów dodatkowo przysładzających nazwę zespołu.
Przykłady: Super Furry Animals, Handsome Furs.
Jak widać, obie cechy często się pokrywają.

Zdjęcia zespołu w,, stylizowanych na dziecięce ubraniach typu "abyjaknajbardziejjebałopooczach", wszelkie pretensjonalne zaczesy grzywki i chłopięce uśmiechy. To tylko pokazuje, że muzycy są niedojrzali i działa równie zachęcająco, co wielka tablica "Tu gwałcą", rozstawiona na środku Harlemu.
Przykłady: Architecture in Helsinki, of Montreal.

Zasypywanie synthami z prędkością Awtomatu Kałasznikowa i nużący, chłopięcy wokal.
Myślę, że tu nie trzeba dużo tłumaczyć. Syntezatory są naprawdę świetnym narzędziem, pomagającym w budowaniu wspaniałej muzyki - czasami opartej właśnie na tym instrumencie. W rękach uzdolnionego muzyka. Ale choćbyś i podcierał dupę papierem ściernym, choćbyś golił się Zweihanderem i tak od razu nie porośniesz bujną brodą, stając się prawdziwym mężczyzną. If ju kecz maj metafor.

K'woli zakończenia - w tym minifelietonie opisywałem image obecnych artystów. Nie wszystkie takie zespoły grają słabo, ale przyznacie, że przekopywanie się przez tony cukru, zwartego w ogólnym obrazie opisywanych bandów jest czasami pain in the ass.